Ya Affetmemize Onlar İzin Vermiyorsa?

Herkese tekrardan merhabalar. Azıcık canım sıkkın kafasını karıştırdıklarım olursa ya da uzun yazarsam okurken sıkılırsanız şimdiden kusura bakmayın. 29 yaşındayım bu yaşıma kadar türlü türlü ortamlara girdim. Bazı ortamlardan can dostlarımı edindim, Bazılarından arkadaşlık kurdum ama devam etmedi , bazılarından da güzel dostluklar kurduğumu sandım ama aramız benim ya da onların sebebiyle bozuldu. Zaten bir insanla aran bozulduysa bence kimin sebep olduğu olayın ne olduğu çok önemli değildir. Sen ya da o biriniz kusura bakma der hayatlarınıza devam edersiniz. Yani ben son 10 yılımı böyle geçirmiştim. Suçlu suçsuz aramadan pardon demeyi bildim hep. Her tanıştığım kişinin benimle aynı düşünmesi aynı olması şart değil deyip oldukları gibi kabullendim arkadaşlarımı. Onları değiştirmeye çalıştığım nafile zamanlar olduysa da (minik çabalar) olmuyorsa ne hissediyorsam saklamadan yüzlerine söyleyip noktalamak oldu yaptığım. Her şey güzel gidiyor derken 2015 sonlarında benimde aşamadığım durumlar oldu. Bir olaya ne kadar değer verirsen o kadar canını yakar. Kimseye kin besleme ne olduysa oldu. Görüşmezsin olur biter. Sadece kendin için yaşa. Bunlar benim kendime telkinlerim işimi gördükleri bir sürü durum oldu. Kötü şeyler yaşansa da hep düzgün noktaladım arkadaşlıklarımı. Ne olduysa 2015 sonunda iki ayrı arkadaş grubundan görüşmeyi sonlandırdığım iki ayrı arkadaşta oldu. Bugün canımı sıkan bir tanesi.  Herkesin hoş görmediği bazı huylar vardır. Benimde var, Ya olduğun gibi görün ya da göründüğün gibi ol. Bir arkadaşım bana kendini farklı anlatmıyorsa yaptığı şeyi onaylamasam da onu sırtlar el üstünde tutarım. Ama hem yaptığı şeyi onaylamıyorum hem de bana kendini farklı anlatıyorsa o zaman kendimi tutamıyorum. Olduğu gibi anlatsa yargılamaz devam ederim halbuki. Benim düşüncelerimi tutmamak gibi başımın belası bir huyum var. İçi dışında diyenler oluyor. Mesela yalandan ay kıyafetin yakışmış demem diyelim ki dedim fark etmeden ağzımdan kaçar beğenmediğim bir süre sonra. O yüzden ne hissedersem söylerim. Bu kişiyle de böyle bir arkadaşlığımız oldu. O bir arkadaş grubunda anlatıyor bende ne hissedersem söylüyorum. Bir zaman sonra baktım ki benim en yakın arkadaşım ilan etmiş kendisini sürekli görüştüğüm arkadaş grubuma dahil oldu. Hatta ara ara değer verdiğim grup arkadaşlarım hakkında bana konuşuyor. (bu durumu canımı sıkıyor) O kadar yoğun çalışıyoruz ki hiçbirimiz irdelemiyoruz. Ya da ben öyle sanıyorum. Aynı kişi meğer hem kendini yakın arkadaşım ilan ediyor hem de benim söylediklerime bozuluyormuş. İçinde büyütüp duruyormuş. Madem bana kırılmıştın neden yakın arkadaş ilan ettin. (bu anlamadığım ilk durum) Bir süre bunu kendi içinde devam ettirip sonra gruptan başka bir bayana anlatıyor (acıtasyon). Hatta ona da öyle davrandığımı belirten olaylar seriyor önüne. (böyle bir şey yok) Neyse bir şekilde bana kadar gelince bende konuşma gereği hissettim hatta haklı haksız fark etmeden kusura bakma deme alışkanlığım olduğu için ona da olduysa bile kusura bakma dedim. (böyle bir durum olmadığını ona da belirttim) Bana göre olay bitmişti. Bir yerde karşılaşırsak merhaba derdik başka iletişim kurmazdık. Öyle olmadı tabi. Hemen toplu buluşma organizasyonu düzenlenmiş. Daha yeni noktaladığımı düşündüğüm insanla karşılaşmama durumu istemediğim için katılmadım. İpler bu noktadan sonra benim kontrolümün dışında koptu. Buluşmaya katılmayışımı kişiselleştirip diğer arkadaşlarımı doldurdu. Hatta haksız olduğumu kabul edip özür dilemişim ondan. (Haklı olmadığını belirttiğime eminim) İyi niyetli kusura bakma lafım ellere ayaklara kapanmalı bir özür dilemeymiş meğerse. Yakınım olduklarını ve beni iyi anladıklarını düşündüğüm insanlara ortalama bir açıklama yaptım o kadar. Daha sonra anladım ki yeterli olmamış ya da diğer arkadaş tüm enerjisini bu konu üzerinde harcayıp baya da mesai harcayıp konuşmaya devam etmiş. Bir anda en sevmediğim durum içindeydim. En yakınlarıma kötüleniyorum. Sürekli benim hakkımda konuşuluyor. Sadece ben değil bulunduğum ortamda olmayan hiç kimsenin konuşulmasından hoşlanmam. Normalde bir buluşulurken 5 buluşulup her sosyal paylaşım sitesinden paylaşılıyor. Devam eden tedaviminde sebep olmasıyla ben bu olaylarla ilgilenmeyi bıraktım. Kim ne isterse yapsın kadar rahat bir alana geçtim. Aslında geçmemişim öyle sanmışım. Bu karmaşa yüzünden en yakınım diye tabir ettiğim arkadaşımla bir türlü görüşemiyoruz. Sadece telefonla konuşuyoruz.(1 buçuk iki ayda bir) Ama eskisi kadar paylaşım yok. Üzerinden 1 yıldan fazla geçen olayın kapanmasını beklersiniz değil mi? Nedense öyle olmadı hala yakın arkadaşımın sosyal medya paylaşımlarına gizli öznesi ben olan yorumlar bırakılıyor. (bu anlamadığım ikinci durum) Bir diğer yakın arkadaşımla sayesinde selam bile vermiyoruz. Ne büyük kin var ne büyük nefret ne yapmış olabilirsiniz ki aradan 1 buçuk yıl geçmesine rağmen hala sizi konuşur bir insan. Gerçekten anlam veremiyorum. Ve soruyorum kendi kendime. Olayı kapatıp kendi içinizde onu ve kendinizi affetmek istiyorsanız ve inatla affetmenize izin verilmiyorsa ne olacak. Ben çözüm üretemiyorum. Bu beni üzüyor açıkcası. Ne desem bilemeden yazımı bitiriyorum. Görüşmek üzere.

SEVGİLER

8 yorum:

  1. gerçekten çok ilginç bir olay. İlk aklımdan geçen kaç yaşında bu insan ? işi gücü mü yok. Bende çevremde açık sözlülüğümle tanınırım. birine kırıldıysam örneğin hiç başka kişilere anlatmadan direk o kişiyle konuşur durumu anlatırım. Ne diyim üzülmeyin sizde boşverin gitsin

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. akran sayılırız diyelim baya bir süre aman ne yaparsa yapsın dedim saolsun her yere isim vermeden beni işaret eden yanıtlar paylaşıyor oluyor böyle şeyler demekki boşvermenin yollarına bakacağım.

      Sil
  2. Merhaba sevgili İlsu üzücü bir durum gerçekten ama üzülmeye değmez bir durum ayrıca. Anladığım kadarıyla oldukça kompleksli bşr arkadaşmış. Sizin bir şey yapmanız gerekmiyor bence oldukça fazla kıskanıyormuş sizi. Ve arkadaşlarınızı ele geçirmekle sizi yenilgiye uğratmuş olmanın mutluluğunu yaşadığını sanacak kadar da acizmiş anladığım kadarıyla. Yakın arkadaşlarınız olayına gelince o kadar da üzülmeyin bence sizin sandığınız kadar yakın değilmişsiniz ve bence sizi hiç tanımıyorlarmış. Sevgilerimle :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Anlık olarak yazıyı yazdım üzerinden zaman geçince o kadar da takılmıyorum sanki. Aslında sizin belirttiğiniz nokta beni içten içe üzüyor belli ki yakın arkadaşlarımın sandığım kadar yakınım olmaması oluyor böyle şeyler devam edicez tabi ki her şeye rağmen hayat güzel

      Sil
  3. Yeni tanıdım bloğunuzun ismi dikkatimi çekti ne güzel belirtmişsin her gün yeni fırsatlar getirir hayatımıza yeter ki onları görebilelim hepimizin hayatında böyle durumlar vardır bende bloğum da buna yakın bir konuda paylaşımda bulunmuştum biraz eğitimim gereği davranış üzerine bir çok kitap okudum sana söyleyeceğim tek şey ,tek değerli önce sensin sevgili ilsu sonra seni sevenler gerisini de boş ver benim geçte olsa kendime ilke edinmeye çalıştığım davraniş şeklim oldu.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok sevdiğim bir söz bir kitapta denk gelmiştim. Sonra internette de gördüm. Benim mottom diyebilirim söz için. Durup üzerine düşününce önerdiğin bakış açısına geçebiliyorum. Yaşadığım anki tepkilerime hala sahip olamıyorum. Bunu da öğrenmem lazım demekki yazının linkini atsaydın keşke okumak isterim:)

      Sil
  4. hemen unut hepsiniiiii boşveer arkadaştan bol bişi yok. hemen unut geçmişiii üzme canınıı :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Girdiğimiz ortamlara göre arkadaşlık ettiğimiz insanlar değişiyor ona katılıyorum bende. İşin özü ben hatırlamıyorum inatla gözüme sokulmasa ona da şöyle bir çare buldum sosyal medya kullanımını azaltmak. bir süre sonra illa boşuna çabaladığını anlar inşallah :)

      Sil